Jungle !

Hola gentes,

Het is alweer een tijdje geleden dat we iets van ons hebben laten horen (1 maand om precies te zijn.) Er is weer een hoop gebeurd in de afgelopen maand. Marieke (zus Léonie) en Jelmer (vriendje zus Léonie) zijn op bezoek geweest voor 3 weken. De ouders van Léonie zijn op dit moment ook hier in Quito en zijn aan het rondreizen voordat we aanstaande zondag vertrekken naar de Galapagos eilanden.
De tijd vliegt echt heel erg nu. We beseffen dat we nog maar een paar vrije weekenden hebben om dingen te doen, en dat we nog zoveel willen doen. Het wordt nu dus echt druk aangezien we nog willen reizen, stage moeten lopen en hard aan onze stage resultaten moeten werken. Maar goed! We hebben uiteraard nog een aantal verhalen te vertellen over de afgelopen weken.

Marieke en Jelmer zijn na hun aankomst in Quito 2 dagen rondgeleid door ons en zijn daarna gaan reizen. Toen zijn de ouders van Léonie aangekomen en zijn we met z’n allen naar Otavalo (dorpje met gigantische toeristen markt) geweest en naar Mitad del Mundo (dit keer de echte M.d.M. die met G.p.s. is berekend).
Bij Mitad del Mundo hebben we dit keer wel allerlei proefjes gedaan met water en evenwicht op de evenaar enzo. Het verhaal wat je veel hoort over de richting van een kolk van water op de verschillende halfronden is dus echt waar (noordelijk halfrond draait water met de klok mee, zuidelijk halfrond tegen de klok in en precies op de evenaar zonder kolk maar gewoon recht naar beneden.) Ook hebben we ons evenwicht kunnen testen. Als je op de evenaar loopt met je armen uit elkaar trekt het magnetische veld van het noordelijke halfrond harder aan je arm dan het zuidelijke halfrond aan de andere (Om dezelfde reden geeft een kompas het noorden aan en geen andere richting). Je kunt hierdoor erg moeilijk je evenwicht bewaren.
Daarna zijn we doorgereisd naar Otavalo om daar te overnachten om de volgende dag op tijd te zijn voor de dierenmarkt. Op deze dierenmarkt loop je tussen de dieren door. Erg leuk maar toch ook wel een beetje zielig. Ze verkopen ook kalfjes van een paar weken oud die dus heel de ochtend in de brandende zon staan. Er waren ook veel varkens en biggetjes die aan touwtjes of op de rug werden meegesleept. Er stond ook een gigantische stier, die als hij op hol zou slaan iedereen omver zou stomen.Uiteraard hebben we na de dierenmarkt in Otavalo weer een hoop spullen gekocht. Ik mocht van de family van Léo een cadeautje uitzoeken voor mijn verjaardag, zij hadden bedacht om mij een Zuid Amerikaans mini gitaartje te geven. Als ik dat leuk vond en anders mocht ik wat anders uitzoeken. Het is uiteindelijk de minigitaar geworden. Erg moeilijk om te bespelen maar een erg grappig gezicht blijkbaar (1,90 meter met een minigitaartje). Toen ‘s middags terug naar Quito om ons voor te bereiden op de jungle. Hier zouden we de volgende dag naar vertrekken.

Zondagochtend moesten we op het grote busstation in Quito de bus naar Lago Agrio hebben. Lago Agrio is een lelijk petroleumstadje waar alleen mensen wonen die werken in de petroleumindustrie. Veel Amerikaanse oliemaatschappijen zijn gevestigd om en nabij Lago Agrio. Het stadje heeft ook veel hotels en hostels omdat het ook het laatste stadje is voor je de jungle betreedt. De reis duurt ongeveer 7 a 8 uur. Van deze tijd reden we zeker 6 uur langs een dikke olieleiding die de olie vervoert naar de kust waar deze op schepen wordt verscheept naar de V.S. Erg zonde van de schitterende natuur. Na een nacht in Lago Agrio werden we door een bus opgehaald die ons nog eens voor 3 uur verder zou rijden. Na 3 uur en een omleiding waren we dan eindelijk bij de rivier aangekomen. Hier moesten we nog eens 3 uur in de kano naar het kamp. Uiteraard was er maar 1 kano en zouden de Nederlanders wel even wachten. Het zou maar 30 minuten duren voor de tweede kano zou arriveren. Die 30 minuten werden 2 uur. Om 5 uur kwam dan eindelijk de kano aangevaren. Alle spullen werden ingeladen en we gingen op weg naar het kamp. De ligging van Ecuador zorgt ervoor dat er nauwelijks schemer is ’s avonds. Dit betekend dat het van 6 tot half 7 ’s avonds ineens pikkedonker wordt. Uiteraard hadden ze zich goed voorbereidt, hadden ze geen goede zaklamp bij zich en minderden ze absoluut geen vaart. Het ging zo mogelijk nog harder dan toen het licht was. De kano’s waarin we zaten waren al niet zo comfortabel en al helemaal niet stabiel dus we zaten niet echt op ons gemak. We hadden nog een vrouw en 2 kinderen meegenomen die even afgezet moesten worden iets voorbij onze afslag een kleinere rivier op. Ze moesten hier toch wat zoeken naar de juiste vaarroute omdat er nogal wat stromingen zijn op die grote rivier. Uiteraard gebeurde het ons weer dat we vast kwamen te zitten op een zandbank, in het pikkedonker met aan beide kanten 50 meter rivier. We hadden echt het ‘We leven nog! Hoofdstuk 3’- gevoel. We kamen uiteindelijk toch weer los en konden de vrouw afzetten. De smalle zij-rivier die we opmoesten was een meter of 20 breed. Toen hebben we toch maar eens zaklamp geleend. Op zich slim omdat we dan zeker waren dat hij de rivier kon zien. Van de andere kant dom omdat hij de rivier kon zien en dus met een rotgang de bochten doorging. Na een uur op de smalle zijrivier kwamen we dan toch bij de ‘lagune’ uit. Hier moesten we blijkbaar zijn. De kapitein heeft nog 10 minuten rondjes gevaren om de goede ingang te vinden. Wat trouwens wel leuk is om te vertellen is dat de kano’s hier niet diep in het water liggen. Als er dus een boomstam op het water ligt, en de kano goed vol zit zodat ze goed in het water liggen, geven ze goed gas, trekken de motor omhoog en gaan keihard over een boomstam heen. In het begin is dit nogal onwennig (zoals onze ingang bij de lagune) maar na een tijdje ging het wennen.
Aangekomen in het kamp was er geen stroom, geen warm water en geen connectie met de buitenwereld. Dat is echt een heel raar idee. Als je iets aan de buitenwereld wilt laten weten zul je 3 uur met de kano moeten varen. Uiteraard hadden we op onze kamer (die een deur had maar geen ramen (?)) een grote kikker zitten en een vaste huisspin.

De eerste dagen in de jungle zagen we helaas niet zoveel dieren. Naja, niet zoveel als we hadden verwacht. De eerste dagen zagen we vooral veel papagaaien, toekans en roofvogels. We hadden zelf het idee dat het kwam omdat we met een grote motorkano voeren. Dit bleek later niet echt een probleem te zijn. We kregen een native gids mee en een engels sprekende gids, die ons de hele week begeleiden. De native gids heet Domingo waarvan Léo al snel Mister Domingo maakte. Een echte rambo met manchette, die voorin de boot stond om taken/bomen over te kappen. De andere gids Andres was erg lui en deed niet meer dan nodig was.
We hebben twee keer s’ochtends een wandeling gemaakt van 2.5 uur door het regenwoud heen. Wat niet voor niets regenwoud heet, helaas hadden wij dus ook regelmatig wat regen. Tijdens die wandelingen liet de gids ons allerlei planten zien die als medicijn dienst deden. Ook hebben we veel insecten gezien en lianen natuurlijk. We hebben citroenmieren op en witte larven die in een zaad leefde. Die larven smaakt een beetje naar noot en zagen er echt larvig uit. Ze spleten ook heerlijk open in je mond. Omdat Léo eerst een doodde larve ophad, kreeg ik er daarna nog één. Om de smaak te vergelijken ofzo. De gids had ook nog een val gemaakt van wat takjes en bladeren waarmee ze kleine dieren vingen. En van 2 grote takken met bladeren maakte hij binnen no time een rugzak. Léo heeft ook nog een poppetje gehad die de gids van een zaad maakte.
De enige 2 beesten die echt indruk maakten op iedereen waren de 3 tarantula’s die hun vaste jaagplek op een boom in het kamp hadden. Iedere avond kwamen ze weer terug om te wachten op verdwaalde insecten en dergelijke. Gelukkig kwamen we op het goede moment en ving de grootste tarantula net een grote spinkhaan toen we stonden te kijken.
Woensdag wilden we naar de Rio Negro (Zwarte rivier) omdat die bekend staat als apen terrein. Daar aangekomen bleken en nogal wat bomen over de rivier te liggen. Een boom op waterniveau is geen probleem want dan gaan we er toch gewoon overheen. Bomen die de overkant halen als ze vallen werden gewoon met een kettingzaag in stukken gezaagd. (die was meegenomen, omdat we de vorige dag ook al op deze rivier waren geweest. Toen waren we halverwege gestrand door een enorme boom midden op het water waar we niet door/over/langs konden) Erg efficiënt maar naar ons idee niet echt een lokmiddel voor apen. Na al die moeite helaas alleen vleermuizen gezien. ’S Avonds gingen we op kaaimannen (krokodil-achtige)jacht. We hadden bij de lagune waar ons kamp lag 2 kaaimannen die dat als territorium hadden. Na een stukje rondgevaren te hebben zagen we op de kant een kaaiman liggen. Het is echt schitterend om zo’n beest in het echt te zien zeg maar. Zonder prikkeldraad en ‘Niet voeren’- bordje is het echt een stuk spannender. Toen we een meter of 3 bij hem vandaan waren sprong hij het water in. Ook dat is een soort van adrenaline-rush die je voelt. Een kaaiman van 1,5 a 2 meter die onze je houten kanootje zwemt is best spannend.
De laatste dag hebben we eigenlijk de meeste dieren gezien. We gingen toen piranha vissen. Op weg naar een visplek kwamen we een boom vol met apen tegen. Uiteraard sprongen ze van boom naar boom toen ze een grote kano met 11 mensen met poncho en vishengel aan zagen komen. Tijdens het vissen zagen we nog zoetwaterdolfijnen bovenkomen. Hele rare beesten die verre van op een ‘Flipper’ lijken. Ze zijn een soort van roze en hebben een rare snuit. Uiteraard hebben we tijdens het piranha vissen piranha’s gezien. Onze gids Domingo (Zondag) had een piranha beet en Jelmer een Pezgato (Katvis). Een goede vangst dus. ’S Middags hebben we de piranha bij het eten op. Ze smaken heerlijk. S’middags zijn we gaan varen in een kano zonder motor. Die er ondiep en wankel was. Op een smalle rivier. We hadden eindelijk het idee dat we in de jungle waren. Daar hebben we nog meer apen gezien, vleermuizen en een luiaard. Dit was eindelijk een beetje actief. Wel erg leuk ook, omdat we over omgevallen bomen zelf heen moesten roeien onder palmbomen door, die hier stekels hebben, die nogal pijnlijk zijn.

Lijstje Bijzonderheden:

Kongo-Mieren: Zo groot als een sprinkhaan. Beet is dodelijk (Hoorde ik 5 minuten na het maken van de foto met m’n vinger als schaal.)

Tarantula’s: Harig en dodelijk.

Piranha: Zijn niet zo happig als de tekenfilms doen denken. Smaken wel lekker.

Bamba boom: Inheemse stammen gebruiken deze boom als ze elkaar kwijt zijn. Als je op de wortels slaat, hoor je dit tot 3 kilometer ver in de jungle. Zijn immens groot.

Papagaaien: Leven in groepen en zijn het mooist in de vlucht.

Uiteraard is mijn verjaardag afgelopen dinsdag ook in de jungle gevierd. De mensen van Dracaena hadden een taart gebakken voor me. Hoe ze wisten dat ik jarig was weet ik niet, maar het was een leuke verrassing. Onze kamer was versierd met ballonen er waren nog een aantal kadootjes meegegeven vanuit Nederland.

Vrijdag zijn we om half 9 ’s ochtends vertrokken vanuit het Dracaena kamp en waren we om 2 uur ’s nachts terug op het busstation in Quito.

Marieke en Jelmer zijn afgelopen zaterdag terug naar Nederland gegaan. Wij moeten nu nog een weekje werken en gaan volgende week zondag met het vliegtuig naar de Galapagos Eilanden. We zitten daar 4 dagen op een boot die ons van eiland naar eiland vaart. Daarna hebben we nog 3 weken stage. 15 juni hebben we allebei onze laatste stagedag. (als het goed is) Hierna nemen we nog 3 weken vakantie. We gaan hier hoogstwaarschijnlijk nooit meer komen dus we maken nog een mooie loop van 2 weken waarin we nog een hoop gaan zien. De terugreisdatum wordt 10 juli (mochten we nog stoelen vrij zijn in het vliegtuig).

Hasta Luego y un beso grande, Léo en Thijs

P.s.: de vertaling van de tekst van Guayasamin: Ik Huilde Omdat Ik Geen Schoenen Had, Tot Ik Een Kind Zag Zonder Voeten ! En bedankt voor de felicitaties  !!!