vakantie!

Hey,

Dit is waarschijnlijk één van de laatste berichten die we op de site plaatsen. We zijn weer terug in Quito. Toch nog maar even in het kort vertellen wat we de afgelopen anderhalve week meegemaakt hebben. We gaan bijna naar huis dus kunnen jullie de uitgebreide versie mondeling horen!

We zijn de eerste zaterdag van onze ‘reis’naar Tigua gegaan, dit is een piepklein dorpje waar eigelijk niet zoveel te beleven valt. Het ligt midden in de Andes en op de route naar het Quilotoa meer. We wilden eerst in een andere stad blijven, maar we daar was maar één hotel waar de eigenaar er niet van was. Dus wij maar door, werden we afgezet in het dorpje (drie huizen) bij een hostel. Bij dat hostel was er geen water, een werkende lamp, er lag overal stof en we konden er niets te eten krijgen. Gelukkig stond er in de planet nog een ander hostel, dit was wel 3km terug. Wij liftend terug, want lopen vonden we geen succes. Het was aan het einde van de dag, overal liepen ‘valse’ honden rond en het was er nogal heuvelachtig. Bij het hostel aangekomen (we moesten eerst weer langs 3 honden die er echt uitzagen als van die straatschoffies, jippie) bleek het een superleuke hacienda te zijn. We werden erg hartelijk ontvangen. We kregen een rondleiding op de boerderij waarbij we een koe gemolken hebben, de melk geproefd en lama gereden hebben! Superleuk! De volgende dag hebben we daar ook paardgereden (na Thijs overgehaald te hebben, maar hij vond het super leuk). We gingen een uurtje rondrijden op het land wat bij de hacienda hoorde. Het lag in de vallei en het was er echt supermooi! (zie foto’s)

De dag erna zijn we doorgegaan naar het Quilotoa meer. Terwijl we op de bus stonden te wachten, hoorde we een fanfare. Die waren daar in over het landweggetje aan het lopen en muziek aan het maken. Echt in de middle of nowhere liepen ze over de weg liedjes te spelen. Vervolgens zijn we vanaf het meer naar Riobamba doorgegaan. Dit in de veronderstelling dat het treintje (waar je op het dak kon) maandag’s zou gaan. Helaas was dit niet zo, dus het treintje hebben we maar niet meer gedaan. Je kunt ook niet meer op het dak zitten, sinds een paar maanden geleden een Japanner ging staan en daarbij onthoofd werd. Nu schijnt het een bus op wielen te zijn, niks gemist dus eigelijk. We hebben in Riobamba eigenlijk niet veel gedaan. We zijn de stad rond gaan lopen en lekker uitgeslapen. Dag erna zijn we naar Cañar gegaan, dit is een dorpje, maar daarbij liggen incaruïnes. Léo had die dag helaas veel last van haar maag en ja hoor daar kwam alles eruit. Toch maar naar die ruines gegaan, het zijn overblijfselen van een zonnetempel. Vervolgens met de bus door naar Cuenca. We hadden al gehoord, dat er de week ervoor overstromingen waren geweest en dat sommige wegen niet meer begaanbaar waren. Maar in Riobamba zeiden mensen dat de bussen gewoon gingen. Uiteindelijk moesten we met een touringcar! Over een zandweggetje wat door de bergen liep en totaal niet geschikt was voor zo’n bus, zeker niet als je erbij bedenkt dat die buschauffeurs met die bus rijden alsof ze in een sportwagen/jeep zitten. Ook reden we daarbij langs heerlijke ravijnen. Léo voelde zich nog steeds beroerd, dus die busrit was verre van prettig, zelfs de locals zaten niet op hun gemak in die bus. We zijn i.i.g. nog nooit zo blij geweest dat we ergens waren. Vervolgens snel naar een hostel gegaan waar Léo voor pampus is gaan liggen. Thijs was al heel lief boodschappen gaan doen en oregano thee gaan halen. Gelukkig hielp dit wel. De dag erna zijn we in Cuenca gaan rondkijken, met erg veel pauzes. Cuenca is een supermooie stad, erg schoon en een schitterend historisch centrum (we zijn Quito gewend dus misschien is het wel niet zo geweldig maar wij vonden het erg mooi in ieder geval haha)Vervolgens door naar Guayaquil, gelukkig was de weg weer open. Guayaquil vonden we beide niet echt heel prettig. Guayaguil is een stad die er eigenlijk net zo uitziet als Quito, maar dan wat zonniger. Wel was er een leuk park waar leguanen vrij rondliepen.

De dag erna zijn we doorgegaan naar de kust. Op naar het lekkere weer dachten we, maar helaas, het miezerde. Het was wel erg warm in Puerto Lopez zaten we in ons eigen hutje vlakbij het strand. Ze hadden daar één kalfhond en een daar het zoontje van rondlopen, zo lief! Het is een klein vissersdorpje die het daarnaast van het toerisme moet hebben. Je kunt daar namelijk walvissen gaan kijken. Leuk dachten we doen we! Helaas ga je dan op een heel klein bootje (naja niet zo heeeel klein) de ruwe zee op. Één uur heen één uur rondkijken en dan ook nog één uur terug. Léo was natuurlijk op de heenweg al misselijk en vervolgens heeft die twee uur over de reling gehangen. De rest van de boot, op drie man na, volgde al erg snel. Wel hebben we dus walvissen gezien! Wat een immense dieren zijn dat. We konden dichtbij komen en de walvissen kwamen regelmatig boven water. Omdat we het dorpje na twee dagen wel gezien hadden en het weer niet echt super hadden we besloten om terug naar Canoa te gaan. Daar waren we al eerder geweest. We wilden ook niet in één keer terug vanuit Puerto Lopez naar Quito en het geld was bijna op. In Canoa was het weer eigelijk nog steeds niet heel goed, maar tenminste droog. In het hostel was het lekker rustig. We hebben daar vooral niks gedaan, boek gelezen, strand gewandeld, één keer gezwommen en gezellig met de mensen daar gekletst! De vorige keer dat we er waren hadden we gezien dat je daar kon para-gliden, dit leek ons toen ook al leuk, maar we waren het alweer vergeten. We hadden nu niet heel veel te doen en van Craig (de Amerikaanse paraglidemeneer) mochten we op de terugweg ook het geld ergens achterlaten (hadden niet genoeg contant geld meer en in het dorp kan je niet pinnen). We waren in eerste instantie de berg mee opgegaan om naar het uitzicht te kijken en hadden gelukkig onze camera bij ons. We wilde dag erna wel gaan paragliden, maar Craig zei dat het weer nu zo super was dat we beter meteen konden gaan. Want je wist maar nooit wanneer de wind weer goed stond. Dus toen zijn we gaan paragliden (wel tandemsprong hoor)!!! Het was echt zo gaaf, je hangt echt tussen de vogels, omdat de wind zo goed stond klommen we steeds hoger op de thermiek en konden we helemaal naar Canoa terug vliegen. Je hebt vooral een erg mooi uitzicht over de zee, maar ook landinwaarts. De zon begon ook nog eens onder te gaan. Het was echt de moeite waard. De dag erna hebben we lekker weer niks gedaan en besloten we maar dat we donderdags terug naar Quito zouden reizen. Het geld was op, het weer niet super en we hadden nu wel genoeg genikst. Het was wel raar, maar toch hadden we allebei het idee dat toen we Quito binnen reden, van we zijn weer thuis. Terwijl we allebei toch erg blij zijn als we straks weer in Nederland staan denken we dat we het stiekem hier toch wel meer zijn gaan waarderen dan we nu denken en dat we dingen echt wel gaan missen hier.
Nu proberen alles in onze koffers te proppen en nog wat laatste dingetjes te kopen. We zijn verder nog door een Nieuw-Zeelandse man uitgenodigd om naar een concert te komen hier in Quito, dus dat gaan we waarschijnlijk nog doen zaterdagavond. En dan op naar Nederland!
We willen iedereen nog bedanken voor het fanatieke lezen van onze verhalen, bekijken van de foto’s en het achterlaten van berichtjes. Het heeft ons ontzettend goed gedaan om te zien dat er zoveel mensen hebben meegeleefd. Nog 5 dagen en iedereen kan weer van ons genieten in real life, en wij van jullie uiteraard.
Er komen hoogstwaarschijnlijk nog wel wat foto’s op de site van ons huisje en alle allerdaagse dingen die we hebben gedaan. Het is natuurlijk ook leuk voor iedereen om te weten waar we onze was deden, koffie gingen halen, naar huis hebben gebeld enzovoorts. Ook komen er nog filmpjes van het paragliden en ons huisje op de site te staan.

Bedankt allemaal en hasta proxima miercoles (tot de volgende woensdag)!!!

Een dikke kus van Thijs en Léo…